Blauw wit - Drienerlo

Het is 17:54 uur, zaterdagmiddag 1 juni op ’t Vletgoor in Holten-West, veld 1: het laatste fluitsignaal van de strak en goed leidende scheidsrechter Koen Staarman uit Vroomshoop heeft net geklonken: enkele spelers in een blauw shirt zitten verslagen op het kunstgras, de rest bedankt het arbitrale trio en geeft de groen/wit hemden een mistroostig handje: “Gefeliciteerd met de winst, succes volgende week!”

De studenten uit Enschede vallen elkaar triomfantelijk in de armen, of slaan hun handpalmen bijna blauw en beseffen niet helemaal wat hen in dat laatste half uur van de eerste beslissingswedstrijd overkwam: van 0-0 naar 0-4, op naar de tweede ronde in en tegen ’t Harde.

Want 60 minuten lang was het evenwichtig, 0-0 en echte kansen waren zeldzaam: vóór rust hoefden beide goalies nauwelijks hun kunsten te vertonen, en in de rust wist niemand precies hoe dit af zou lopen: natuurlijk: het was slordig, gehaast, onnauwkeurig maar zo vaak speel je deze beslissingswedstrijden niet: het is erop of eronder, er moet gewoon na 90 m./120 m./strafschoppen een winnaar van het veld stappen. Blauw Wit 1 beleefde vorig jaar zo’n serie van drie, na Berghuizen, Eerbeekse Boys en Juliana’32 werd de promotie bejubeld, nog geen 12 maanden later sta je weer waar je toen vandaan kwam: de 4e klasse.

Het was minuut 63: Drienerlo had zojuist de eerste wissel ingebracht, kreeg (pas) de derde hoekschop, of de bal kwam vlak bij de 16m lijn bij rechtsback Ter Horst die zuiver mikkend over Philippe heen schoot: 0-1.

Uit de lucht gevallen, zo zegt men dan want Blauw Wit was na de thee wél plotseling gevaarlijk: een korte opleving leverden kansen op voor Emiel en Dennis, maar Drienerlo bleef overeind.

De 0-1 bleek de genadeklap, want hoe vaak waren de mannen van Christian Koop niet terneergeslagen op achterstand gekomen, deze laatste maanden. En scoren was al zo moeilijk, de laatste drie wedstrijden werd niet gescoord, zie dan nu maar die 0-1 achterstand om te buigen.

Een wissel (Ruben Baltes kwam voor Remco Stam) was een strohalmpje, want toen de ruimten achterin groter werden, was er geen houden meer aan: een kopbal van spits Koehorst, een vrije kans voor Van Dongen en een counter door Tijusas afgerond leverde een genadeloze, enigszins geflatteerde 0-4 eindstand op.

EINDE SEIZOEN, lekker vakantie vieren en eerst maar genieten van het EK, de Olympische Spelen of de Tour de France.

Opstelling:

Phillippe Zwinselman;

Luuk Vergeer, Jasper Kampman (82e Stan van den Belt), Jaron Kampman, Morris Brusse;

Remco Stam (67e Ruben Baltes), Edwin Bolink, Jort Jansen;

Stefan Dijkink, Dennis Bolink, Emiel Schuppert.